پایگاه خبری پی نوشت نیوز پایگاه اجتماعی ،فرهنگی ، ورزشی وتخصصی درحوزهای صنعت
وقتی شفافسازی نماینده، بهانهای برای حمله میشود؛ مردم پیام میفرستند، منتقدان هجمه میکنند
۲ هزار پیام در ساعت؛ نشان اعتماد یا ابزار حذف؟
به گزارش تحیلی رسانه پی نوشت ایذه؛در روزهایی که بسیاری از مسئولان از پاسخگویی فاصله گرفتهاند، انتشار ویدئویی کوتاه از سوی فرشاد ابراهیمپور، نماینده ایذه، باغملک، صیدون و دزپارت، بازتابی دوگانه بههمراه داشت؛ ویدئویی که هدفش روشنگری بود، اما بهانهای شد برای حملاتی هدفدار.
ابراهیمپور در این ویدئو صمیمانه به مردم توضیح میدهد که حجم بالای پیامهای دریافتی بر روی تلفن همراهش، پاسخگویی فوری به همه درخواستها را دشوار کرده است؛ اما با دقت پیامها را میخواند و پیگیر امور است. در مدت زمان کمتر از ۷۰ ثانیه، بیش از ۴۰ پیام جدید ثبت میشود که بهروشنی نشان میدهد در یک ساعت، هزاران پیام به دست او میرسد.
اگر این آمار را از زاویهای دیگر ببینیم، میتوان آن را سندی از اعتماد و ارتباط مستقیم مردم با نماینده خود دانست؛ نه نشانهای از ضعف یا بیتوجهی. اما ظاهراً این شفافسازی، آنگونه که انتظار میرفت، مورد استقبال قرار نگرفت.
طی ساعات بعد از انتشار این ویدئو، موجی از انتقادها و هجمههای جهتدار علیه او شکل گرفت؛ گویی بخشی از جریان سیاسی – رسانهای به دنبال فرصتی برای حمله بودند. حملاتی که از نقد عملکرد تا دخالت در انتصابات و اظهار نظر در حوزههای فراتر از شهرستان، اوج گرفت.
اما اصل ماجرا چیست؟ آیا دغدغه این منتقدان، پاسخگویی به مردم است یا کنترل صدای متفاوت؟ چرا زمانی که نمایندهای از مناطق کمتر برخوردار در سطح استانی یا ملی فعال میشود، آماج انتقاد قرار میگیرد؟
در حقیقت، آنچه پشت این هجمهها نهفته، تلاش برای تضعیف صدای نمایندگانی است که برخلاف برخی رویههای محافظهکارانه، میخواهند صدای مناطق محروم را به گوش مسئولان برسانند.
در نگاه برخی، نماینده خوب کسی است که فقط در حوزه انتخابیهاش سکوت کند و در امور کلان دخالت نداشته باشد. این در حالی است که سازمانها و ادارات کل در مرکز استان، متعلق به همه شهرهای استاناند، نه صرفاً برای مرکز استان.
حذف مشارکت فعال نمایندههای شهرستانی در تصمیمسازیهای کلان، یکی از دلایل عقبماندگی همین مناطق است. اگر در گذشته هم صدای نمایندگان ایذه، شادگان، شوش و دیگر شهرها در جلسات استانی شنیده میشد، شاید امروز با این حجم از مشکلات انباشته مواجه نبودیم.
به جای تقابل، بهتر است پیامهای بیپاسخ را به عنوان نشانهای از دردهای انباشته و درخواستهای واقعی مردم تفسیر کرد؛ مردمی که حالا صدایی در مجلس دارند و میخواهند صدایشان در مرکز هم شنیده شود.
اگر نقدی هست، باید برای همه یکسان باشد؛ نه اینکه صدای یکی را تشویق و دیگری را سرکوب کنیم. عدالت رسانهای و سیاسی یعنی همه بتوانند نقد کنند، پیشنهاد بدهند، پیگیر باشند — چه نماینده اهواز باشند، چه ایذه، چه آبادان.
🔹در واقع، پیامهایی که هر ساعت به گوشی نماینده ارسال میشود، نه فقط نشانهای از دغدغههای مردم، بلکه گواهی روشن بر ناکارآمدیهای مزمن در بخشهای مختلف اجرایی و مدیریتی استان است؛ مردمی که اگر راه ارتباطی دیگری داشتند یا صدایشان در دستگاههای اجرایی شنیده میشد، شاید کمتر نیاز به ارسال هزاران پیام پیدا میکردند.
🔹اما آنچه خطرناکتر از حجم پیامهاست، تلاش برخی گروهها برای القای این نکته است که نمایندهای که صدای محرومان شده، باید محدود بماند، بهجای اینکه تقویت شود. این نگاه واپسگرایانه همان دیدگاهیست که در گذشته نیز با تضعیف نمایندگان فعال در مناطق کمتر توسعهیافته، موجب سکوت و انزوای آنان شد و نهایتاً فرصتهای توسعه را از این مناطق دریغ کرد.
🔹وقتی نمایندهای بهجای حضور در جلسات بیثمر و تشریفاتی، به پیگیری امور اجرایی، پاسخگویی به مردم، و مطالبهگری از مدیران میپردازد، بیتردید ممکن است با مقاومتهایی مواجه شود. اما این همان جاییست که رسانهها و مردم باید مرز بین نقد واقعی و تخریب هدفمند را تشخیص دهند.
🔹نمیتوان با استانداردهای دوگانه و تحلیلهای سیاسیشده، یک نماینده را بهدلیل عملکردش زیر سوال برد، تنها چون با جریان فکری یا گروهی خاص هماهنگ نیست. دفاع از عدالت سیاسی و مشارکت برابر در تصمیمسازی، اقتضا میکند که نمایندگان از هر منطقهای، بتوانند صدای موکلان خود باشند، بیآنکه نگران حذف و حاشیهسازی باشند.
🔹در نهایت، آنچه امروز در قالب یک ویدئوی ساده منتشر شد، نه تنها باید موجب دلگرمی باشد که نمایندهای چنین درگیر دغدغههای مردم است، بلکه باید بهعنوان سندی از ظرفیت مشارکت مردمی دیده شود. نمایندهای که روزانه هزاران پیام میگیرد، یعنی همچنان مردم به امید پاسخگویی، پیگیر امور خود هستند؛ و این همان سرمایهایست که نباید با هجمههای هماهنگ و سیاسیکاری از بین برود.
🔚 در عصر ارتباطات و پاسخگویی، حذف صدای نماینده، حذف مطالبهگری مردم است. اگر نقدی هست، باید منصفانه باشد؛ و اگر نمایندهای از مرکز فاصله گرفته، باید از او مطالبه کرد، نه از آنان که در متن ماجرا هستند و تلاش میکنند مسیر پاسخگویی را زنده نگه دارند.
