پایگاه خبری پی نوشت نیوز پایگاه اجتماعی ،فرهنگی ، تخصصی درحوزهای صنعت
به گزارش پی نوشت، حال دل آدمی در شرایط متفاوت متفاوت است انسانها در اوضاع و شرایط متفاوت نیازمند و طالب دستاوردهای متفاوت هستند.بشر در طول تاریخ همیشه به دنبال رشد و شکوفایی و خواهان پیشرفت است. انسان ها و جوامع سعی می کنند خود را در لابلای شرایط و مقتضیات زمان توسعه دهند؛ انسانها همیشه به دنبال رشد هستند، به دنبال دستیابی به اهداف و برنامه هایی هستند که از پیش برای خودشان ترسیم کردند.
جوامع مختلف متناسب با فولکلور و فرهنگی که در آن جامعه حاکم هست برای انسان هایش برای افراد همیشه شرایطی را مهیا نموده و بعد از آن شرایطی را حاکم کرده و بعدا شرایطی دیگر در مقیاسی دیگر تحمیل نموده و بعد از انسانها را در مسیر رشد و یا در مسیر تنگنا قرار می‌دهد
انسان بعد از مدتی به این نتیجه رسیده که خود را با با شرایط بعضا همسان نموده و ای بسا در مقابل شرایط ایستاده و آنچه را که خود بر خود روا می‌داند را ایجاد نماید.
به نقل از یک استاد که می‌گفت: در محل کار، “حال دلم را با ابزارهای کاری ام کوک می کنم”.
بسیار شایسته می گفت…
بر خودش این حق را داده بود که بتواند شرایطی را که مد نظرش هست برای خودش و افرادی که در کنارش بودند را، برقرار نماید.
از این رو انسانها همیشه سعی کرده‌اند تا خود را ارتقا بدهند اما ارتقا بر مبنای چه بر مبنای توسعه توسعه فردی که بتوان آن را در موقعیت های متفاوت بومی سازی کرد وبر شاخص های آن دست یافت.
توسعه همیشه بر این مبنا بوده که انسان بتواند کیفیت زندگی اجتماعی خود را از بعد کمی و کیفی ارتقا دهد و بتواند آن را پایدار کند به گونه ای که از نسلی به نسل دیگر انتقال دهد.
در کنار این، انسان همیشه به دنبال امنیت و آرامش بوده از صده های بسیار بسیار قبل، انسان به شیوه های گوناگونی امنیت خود را در جوامع به طرق مختلف برقرار کرده است.
یکی از شیوه های تامین امنیت در جوامع بشری رخ داده، بیمه و خدمات بیمه ای می باشد. انسان ها با طراحی و ارائه طرح‌های مختلف بیمه‌ای توانستند متناسب با مقتضای زمان، نیازهای جامعه را پوشش دهند و آن را در خدمت بشر و جوامع بشری قرار دهند تا قسمتی از مشکلات بشری را را بر مبنای تامین امنیت روانی افراد پوشش دهند.
در جوامع مختلف مشاغل متفاوتی بر حسب نیازهای جامعه طراحی و افراد متناسب با شرایط، توانمندی و و علاقه مندی شان این مسیر را طی نموده اند.
بیمه به عنوان شغلی بوده که همواره دارای ارزش افزوده بوده از لحاظ جایگاه اجتماعی به عنوان یک شغل اداری و اقتصادی محسوب شده که به نیاز های مبتنی بر پوشش های بیمه ای در جامعه پاسخ می دهد.
اما آنچه که در اینجا مشهود هست، این که انسانها در ابتدای اشتغال به این کار و در بکارگماری شان بعضا مطالعه ننموده، بدون تحقیق شده وارد این حوزه شده‌اند و نهایتاً پایداری این شغل که یکی از مصادیق کسب و کار می باشد، به خطر افتاده و حیات شغلی دوام و بقای نداشته که منجر به شکست و‌پیامدهایی چون آسیب های مادی، روانی و عاطفی بسیار زیادی را این مسائل در حوزه مشاغل در جامعه مادارد.
با توجه به علاقه مندی، ژنتیک، شیوه تربیت خانوادگی، پایگاه اجتماعی، جایگاه اجتماعی، تجربیات، میزان تحصیلات، شرایط و ویژگی های روحی و روانی افراد می توان آنها را در مسیر یافتن شغلی مناسب و حتی به کارگماری شان، هدایت نمود چرا که افراد بر مبنای این ویژگی های مذکور در جامعه حضور یافته و ایفای نقش می کنند.
بر همین مبنا حوزه منابع انسانی سازمان ها افرادی که به صورت خویش فرما نسبت به اشتغال فردی اقدام می کنند بایستی مواردی را مبنی بر موارد مذکور رعایت نمایند تا بتوان نسبت به ایجاد مشاغل پایدار در جامعه اقدام کرد.
نسان همواره علاوه بر تامین نیازهای فیزیولوژیک و امنیت خود به دنبال این بوده که حس علاقه و تعلق خاطر خود را با به دست آوردن رضایت و خودشکوفایی به دست آورد.
نسان همواره علاوه بر تامین نیازهای فیزیولوژیک و امنیت خود به دنبال این بوده که حس علاقه و تعلق خاطر خود را با به دست آوردن رضایت و خودشکوفایی به دست آورد.
در حوزه نمایندگی بیمه ما بایستی نسبت به توسعه جسمی توسعه روانی و توسعه ذهنی خود اقدام نماییم علیرغم این شرکتهای بیمه برای منابع انسانی ارزشمند خود که همانا بازوی پرتوان صنعت بیمه نمایندگان و شبکه فروش می باشند بایستی نسبت به ایجاد امنیت روانی در آنان همت کنند که توسعه روانی اتفاق افتد چراکه زیربنای توسعه ذهنی و توسعه جسمی توسعه روانی می باشد.
افراد با انگیزه های متفاوت و مختلفی وارد صنعت بیمه شده و در حوزه شبکه فروش فعالیت می نمایند نمایندگان حقیقی و حقوقی شرکت های بیمه به عنوان یکی از اقشار تاثیرگذار و آسیب‌پذیر در این حوزه به نسبت کارگزاران رسمی بیمه قرار دادند.
حال اصل موضوع این است است که آیا شرکتهای بیمه تا چه اندازه نسبت به تامین امنیت روانی شبکه فروش و کارکنان خود همت گماشته اند؟!
آیا شرکت بیمه درصد این بوده که با توسعه کمی و کیفی اعضای شبکه فروش خود در خدمت جامعه و خدمات شایسته اجتماعی می باشد و یا آیا درصدد تامین سایر منافع و خواسته های خود و سهامداران؟؟؟!
با وجود این آنچه که اصول حاکم بر قواعد کار ایجاب می نماید این است که صنعت بیمه همه باید در اختیار جامعه باشد تا در قبال ریسک هایی که در جامعه به وقوع می پیوندد جامعه را مصون نموده و با برقراری امنیت اجتماعی نسبت به رشد و ارتقاء کیفیت و شاخص های زندگی اجتماعی گام بردارد.
با در نظر گرفتن پاره‌ای از مسائل و موارد می توان گفت که رویکرد سال های اخیر شرکت های بیمه در اعطای نمایندگی بیمه برای افراد، در ابتدا منوط و مشروط بر جذب تعدادی بیمه عمر بوده تا مجوز نمایندگی بیمه به وی اعطا گردد.
با این وجود این سوال مطرح است آیا کسی که به صورت تجربی و عملی بیمه را در جامعه ارائه نکرده، صادر ننموده، با انواع و اقسام محصولات بیمه‌ای، مزایا و معایب آن ها و شیوه های پرداخت خسارت و سایر موارد آشنا نیست، چگونه می توان از وی انتظار و توقع جذب بیمه داشت؟!
آیا آزمون و خطا هایی که در این فرآیند صورت می پذیرد، جامعه و شخص متقاضی نمایندگی را متضرر نمی سازد؟!
در قبال این به نظر می‌رسد که جامعه خواستار تشکیل شرکتهای کاملا تخصصی بیمه های زندگی می باشد که نیروهای متخصص و تحصیلکرده را جذب و نهایتا خروجی ایم موضوع این خواهد بود که نسل جدیدی در قالب نیروهای متبحر جدیدی را تربیت و تحویل جامعه دهند.
چرا که جامعه بیمه ای کشور ما از کمبود نیروهای متخصص به ویژه در سطح ستادی و شعب رنج می برد و این خلا پیش مقدمه خلق آسیب های متعددی از قبیل نماینده بیمه ناتوان،غیر فنی و حمایت نشده و نهایتا بیمه شده/بیمه گذار و زیاندیده/ذینفع آسیب پذیر خواهد بود.
در حالت کلی جامعه بیمه‌ای، از شبکه فروش و ناتوان رنج می برد که این ناتوانی ناشی از عدم تمرکز شرکت های بیمه در توسعه فکری، روحی، روانی و ذهنی شبکه فروش می باشد چراکه طبق شواهد موجود، زیرساخت‌های امنیت روانی هنوز و هنوز در جامعه بیمه برای فعالان آن صنعت ایجاد نشده است.
از سوی دیگر فعالان صنعت بیمه ویژه شبکه فروش در مسیر توسعه فردی گام بردارند مهم‌ترین عناصر و ملزومات توسعه می‌توان به خیرخواهی همکاران، فکری روشن و قلبی مهربان اشاره کرد ما بایستی این متغیرها را ایجاد و فراگیر کنیم تا بتوانیم فضای رقابت در صنعت بیمه را توسعه بخشیده، تا به استانداردهای لازم و حداقل ها دست یافت و نهایتاً آنها را در مسیرپیشبرد امور بومی سازی نموده و روشها و تشکیلات را بهبود بخشید و جامعه را متناسب با نیازهای مبتنی بر خدمات موجود و خدمات جایگزین و جدید رونق بخشید و افراد جامعه را از لحاظ کیفی بر مبنای امنیت روانی و ایجاد اعتماد متقایل توسعه داد.
در مسیر توسعه فردی بایستی متغیرهایی چون موقعیت فعلی نماینده و شرکت، و اینکه ما قصد داریم به کجا برسیم و برای رسیدن چشم انداز خود از چه نوع ابزارهایی استفاده نموده و نهایتاً مسیر پیشرفت خود را ارزیابی و در صورت لزوم نسبت به تغییر و اصلاح روشها گام برداشت.
با وجود تمامی این اوصاف، هدف از نگارش این مقاله ایجاد یک تلنگر و حس مسئولیت بیشتر برای فعالان صنعت بیمه در کشور می باشد که بر روی توسعه منابع انسانی از طریق برگزاری آموزش های موثر و کارآمد، به کارگیری کارشناسان متخصص و متبحر، استفاده بهینه از پتانسیل ها و توانمندی های درونی و اکتسابی افراد جهت بهبود جامعه در حس امنیت روانی و کیفیت زندگی افراد نمود.
به قلم پروفسور سید پدرام موسوی
رایزن بیمه های اتکایی در کشورهای حوزه قفقاز و اوراسیا و مدرس بیمه
