خبر فوری

«فرماندار آمده، اما فرمان همچنان در تهران است!»

گزارشی از بلاتکلیفی مدیریتی در صنایع بندرماهشهر

پایگاه خبری پی‌نوشت | گزارش انتقادی – مرداد ۱۴۰۵

در بهمن‌ماه ۱۴۰۳، سرپرست جدید فرمانداری بندرماهشهر منصوب شد. اکنون با گذشت قریب به ۷ ماه از آغاز فعالیت ایشان، انتظار می‌رود که نماینده عالی دولت در شهرستان، شناخت کافی از وضعیت منطقه، به‌ویژه از صنایع پتروشیمی که ستون فقرات اقتصادی این شهرستان به حساب می‌آیند، پیدا کرده باشد. اما به‌نظر می‌رسد همچنان “فرمان در دستانی خارج از شهرستان” است.

صنایع، به‌ویژه شرکت‌های پتروشیمی، طی سال‌های اخیر به جزیره‌هایی مستقل بدل شده‌اند که نه‌تنها الزامی به پاسخ‌گویی به فرمانداری و نهادهای محلی احساس نمی‌کنند، بلکه در مواردی حتی اراده‌ای برای پایبندی به تعهدات قانونی خود در قبال شهرستان هم ندارند. این موضوع بارها در مستندات رسمی و مردمی گزارش شده، اما تغییری در رویه رخ نداده است.

اگرچه این عملکرد ناپسند به فرماندار فعلی مربوط نمی‌شود و حتی شخص نماینده شهرستان نیز در یکی از جلسات علنی اذعان کرده‌اند که:

«با تعامل، زورمان به مدیران عامل نمی‌رسد!»
اما باید پرسید که آیا تنها نظاره‌گر بودن کافی است؟

در مصاحبه‌ای تلویزیونی با سیمای استانی خوزستان، جناب بهاروند، فرماندار محترم، به پرسشی درباره میزان سکونت مدیران عامل شرکت‌های پتروشیمی در منطقه پاسخ دادند. ایشان با تردید فرمودند:

«فقط می‌دانم حدود ۵ مدیرعامل در سطح شهرستان یا استان ساکن هستند؛ البته شاید همان مقدار هم نباشد.»

حال جای سؤال است که اگر فرماندار پس از ۷ ماه هنوز با تردید درباره حضور فیزیکی مدیران عامل صحبت می‌کند، باید از چه کسی انتظار آمار دقیق، برنامه‌ریزی و اقدام داشت؟ این تردید یا ناشی از ضعف اطلاعاتی است یا آن‌که تلاش شده تنها بخشی از حقیقت بیان شود—و هر دو حالت، برای دولت و مردم فاجعه‌بار است.

بر اساس اصل ۱۰۲ قانون برنامه ششم توسعه، شرکت‌های بزرگ صنعتی موظفند بخشی از درآمد و مسئولیت اجتماعی خود را به محیط پیرامونی اختصاص دهند. اما این اصل در بندرماهشهر یا نادیده گرفته می‌شود یا با مماشات اجرا می‌گردد.

فرماندار محترم؛
شاید بگویید که هنوز زود است و فرصت می‌طلبید، اما همان‌طور که می‌دانید:

«اسب را گم کرده‌ایم، ولی زینش را هنوز می‌چسبیم!»
درست است که فرمانداری مسئول مستقیم تخلفات برخی صنایع نیست، اما مگر نه این‌که نماینده عالی دولت در شهرستان باید صدای مردم و چشم ناظر بر عملکرد این شرکت‌ها باشد؟

سکونتگاه مدیران عامل تنها بخشی از ماجراست. مسئله بزرگ‌تر، رفت‌وآمد روزانه مدیران میانی به تهران، عدم پایبندی به تعهدات اجتماعی، زدوبندهای اداری، دوشغله بودن افراد، پرداخت حقوق به کارکنانی که در محل دیگر مشغول‌اند،گماردن افراد باتخلفات وپرونده های بازبدون استعلامات لازم ، خریدهای خارج از ضابطه و… است. این‌ها دیگر تنها مشکلات آماری نیستند؛ این‌ها نابسامانی‌هایی هستند که بوی تعفن‌شان مشام جوانان تحصیل‌کرده‌ی بی‌کار این شهر را پر کرده است.

این رسانه با استناد به ماده ۵ قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات، بخشی از این اسناد را به‌زودی منتشر خواهد کرد و از مسئولان تقاضا دارد اگر قصد برخورد جدی دارند، درنگ نکنند.

در پایان، بهاروند عزیز؛
با شما نه از سر تخریب که از باب یادآوری سخن گفتیم:

«سوزن را اول به خود بزنیم، بعد به دیگران.»
شما اکنون نفر اول اجرایی شهرستان هستید؛ انتظار می‌رود در مقابل این روال خطرناک و مافیایی صنایع، با اقتدار ایستاده و صدای خاموش مردم مظلوم را فریاد بزنید.

اگر اقدام مؤثری صورت نگیرد، پی‌نوشت متعهد است که طبق رسالت رسانه‌ای خود، مستندات تخلفات را در گزارش‌های آینده منتشر کند.

در همین راستا، از شهروندان، مطلعین و دلسوزان شهرستان دعوت می‌شود که اطلاعات و مدارک مستند خود را از طریق راه‌های ارتباطی زیر ارسال نمایند تا در مسیر شفاف‌سازی و احقاق حقوق مردم مظلوم شهرستان گامی عملی برداشته شود.

ادامه این گزارش در بخش‌های بعدی منتشر خواهد شد.

اکبرشعبانی✍️

درباره اکبر شعبانی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *