پایگاه خبری پی نوشت نیوز پایگاه اجتماعی ،فرهنگی ، ورزشی وتخصصی درحوزهای صنعت
به گزارش رسانه پی نوشت در دل کوه‌های سرسبز و بکر خوزستان، از مونگشت گرفته تا آسماری، سایه شوم اره‌برقی‌ها و شعله‌های کوره‌های زغال‌سوز، بر جان طبیعت افتاده است. درختانی که سال‌ها نیاز به رشد دارند، امروز تنها با چند ضربه تبر قطع می‌شوند تا به زغال تبدیل شوند؛ زغالی که شاید برای عده‌ای منبع درآمد باشد، اما بهای سنگینی برای اکوسیستم، سلامتی روستاییان و آینده زیستی منطقه دارد.
منطقه زاگرس حدود ۳۰ میلیون هکتار وسعت دارد که در این وسعت، ۶ میلیون هکتار جنگل است که تیپ جنگل‌ها نیز از درختان بلوط است؛ درخت بلوط گونه مقاوم و خشکی پسندی است که قدمتی بیش از ۵۵۰۰ سال دارد.
فقط ۷ درصد مساحت کل کشور ما را پوشش‌های جنگلی تشکیل می‌دهد که ۹۳ درصد مابقی آن خشک و نیمه‌خشک و پوشش گیاهی آن نیز بسیار کم است طبق نظریه کارشناسان ارزش زیست‌محیطی یک درخت بلوط برابر با ۲۰۰ هزار دلار یعنی معادل ۲۰ میلیارد تومان است یک درخت بلوط حداقل ۵۰ سال طول می کشد تا به ثمر برسد..(خبرگزاری مهر)
طی سال‌های اخیر، شاهد افزایش نگران‌کننده قطع درختان در مناطق جنگلی و کوهستانی چون مونگشت، نتنوش، چیوه و آسماری هستیم. بسیاری از این درختان، گونه‌های بومی و باارزش هستند که در تعادل اکولوژیکی منطقه نقش مهمی دارند. متأسفانه تبدیل این درختان به زغال، بدون نظارت، مجوز و مدیریت، چهره طبیعت را تغییر داده و پوشش گیاهی منطقه را با خطر نابودی مواجه کرده است.
جمعی از فعالان محیط زیست، اهالی بومی و دلسوزان طبیعت، بارها نسبت به این فاجعه زیست‌محیطی هشدار داده‌اند. خواست اصلی مردم روشن است: جلوگیری از قطع درختان و برخورد با عوامل تخریب طبیعت. مردم معتقدند این تخریب بی‌رحمانه منابع طبیعی، آینده‌ای تاریک برای فرزندان این سرزمین رقم خواهد زد.
ماجرا تنها به نابودی درختان ختم نمی‌شود. کوره‌های زغال‌سوزی که در نزدیکی و حتی دل برخی از روستاها احداث شده‌اند، با انتشار گازها و دودهای سمی، سلامت اهالی را به خطر انداخته‌اند. براساس اظهارات ساکنان محلی، در این مناطق شاهد افزایش بیماری‌های ریوی، عفونی، آلرژی و حتی مشکلات قلبی هستیم. بوی زننده دود کوره‌ها، شبانه‌روز در فضا می‌پیچد و آرامش و سلامت خانواده‌ها را تهدید می‌کند.
سکوت برخی نهادهای مسئول در برابر این بحران زیست‌محیطی، جای تأسف و نگرانی دارد. آیا محیط‌زیست قربانی بی‌توجهی و منفعت‌طلبی شده است؟ چرا اقدام قاطع، مؤثر و بازدارنده‌ای برای توقف این روند مخرب صورت نمی‌گیرد؟ آیا نباید حفاظت از منابع طبیعی به یکی از اولویت‌های اصلی در سیاست‌های منطقه‌ای تبدیل شود؟
راه‌حل چیست؟
- ممنوعیت و برخورد قضایی با تخریب‌کنندگان منابع طبیعی
- افزایش نظارت و گشت‌های منابع طبیعی در مناطق حساس
- جایگزینی معیشت‌های پایدار و آموزش روستاییان درباره مضرات کوره‌های زغالی
- رسانه‌ای کردن موضوع برای افزایش آگاهی عمومی و جلب توجه نهادهای ملی
- آموزش شغل های بومی محلی و روش های جایگزی
- آگاهی ساختن مردم از بیماری های قلبی ،ریوی و…
اگر امروز در برابر تخریب طبیعت سکوت کنیم، فردا دیگر درختی برای تبر هم باقی نخواهد ماند. کوه‌های مونگشت، نتنوش، چیوه و آسماری، نگین‌های طبیعی خوزستان‌اند که حفظ آنها وظیفه همگانی است. زمان آن رسیده که مردم، رسانه‌ها، نهادهای مدنی و مسئولان دست در دست هم دهند تا زخم زغال را از پیکر طبیعت پاک کنند.
