پایگاه خبری پی نوشت نیوز پایگاه اجتماعی ،فرهنگی ، تخصصی درحوزهای صنعت
اقتدار پلیس، جایگاه دستگاه قضا و امنیت مردم فدای خلوت ساختن زندان ها نشود
پاس گل آقای گل و امنیت اجتماعی مردم!
وحید حاج سعیدی
این روزها در رسانه ملی تبلیغی با حضور علی دایی اسطوره ملی فوتبال و مضمون “بیمه سرقت موبایل ” پخش می شود که به ظاهر یک تبلیغات معمولی است اما در بطن خود حاوی پیام اجتماعی و امنیتی خاصی است. شاید اگر تعارض منافع گردانندگان مجموعه چند صد هکتاری صدا و سیما، در میان نبود، هیچگاه این تبلیغ که مهر تائیدی بر افزایش جرائم خشن در جامعه است، از رسانه ملی پخش نمی شد!
افزایش نگران کننده آمار جرائم خشن نظیر خفت گیری و زورگیری و … در جامعه و تساهل مسئولان قضایی و امنیتی کشور در برابر آن، امنیت اجتماعی، روانی و حتی امنیت جانی شهروندان را به خطر انداخته است.
انتشار اخبار و کلیپ هایی از زورگیری، سرقت، خفت گیری، کیف قابی، قداره کشی و … در فضای مجازی که قطعاً تعداد معدودی از آنها ثبت و ضبط و رسانه ای شده اند، زنگ خطر جدی افزایش نا امنی در جامعه را به صدا در آورده و ضرورت بازتعریف قوانین و رفع خلاء های قانونی، در برخورد با برهم زنندگان نظم و امنیت عمومی جامعه را بیش از گذشته نمایان ساخته است.
هر چند بروز بزه و جرایم مختلف پدیده نوظهوری نیست ولی آنچه که برای مردم تامل برانگیز است و ایجاد دوگانگی می کند تساهل و نحوه برخورد با هنجارشکنان و ناقضان امنیت جامعه است تا جایی که گاهی اوقات زورگیران و خفت گیران و قداره به دستان که با تلاش شبانه روزی پلیس و با به خطر افتادن جان ماموران نیروی انتظامی دستگیر و تحویل مراجع قضایی می شود، زودتر از ماموران پلیس به منزل می رسند و تدارک فعالیت مجرمانه بعدی را می بینند!
بی هیچ تردید و شبهه، اقتدار افتخار آمیز نیروهای های نظامی و انتظامی و اشراف اطلاعاتی گسترده نیروهای امنیتی به ویژه در مرزها بر هیچ کس پوشیده نیست. نیروهایی که تا کیلومتر ها مرزهای زمینی، هوایی و دریایی را مقتدرانه پایش می کنند به گونه ای که هیچ کشوری حتی شهامت رویاپردازی تعرض به این مرز و بوم را ندارد. اما با وجود چنین بازوان توانا و مقتدر که امنیت خارجی را به ویژه در مرزها و آن سوی مرزها بیمه کرده است، انتظار و فرض بر این است که نظام حکمرانی به همان اندازه که به امنیت خارجی توجه دارد ( که حق نیز همین است) به امنیت داخلی نیز اهتمام ویژه داشته باشد که انتشار اخبار، آمار ها و مشاهدات این فرضیه را تائید نمی کند.
در یکی از اصلی‌ترین بزرگراه‌های پایتخت (بزرگراه نیایش) که علی الاصول به تجهیزات الکترونیک بیشتری نسبت به شهرهای دیگر تجهیز شده است، درهنگامه ترافیک سنگین، زورگیری از یک راننده خانم رخ می‌دهد و وقتی فیلم آن، توسط شهروندی در شبکه‌های اجتماعی و به تبع آن در شبکه های خارجی بازنشر داده می شود، مجرم با «دستور ویژه» دستگیر می‌شود. بعد هم اعتراف می‌کند تاکنون بیش از یکصد سرقت خشن با همان شیوه انجام داده است! حال سوال اینجاست که آیا جهت « برخورد قاطع» و صدور «دستور ویژه» حتماً باید موضوع به شبکه‌های خارجی کشیده شود؟ آیا امنیت عموم مردم، تنها در صورتی برای حکمرانان اهمیت پیدا می کند که موضوع حیثیتی شود؟ و اینکه اساساً چرا فردی با این حجم و دایره از تخلفات خشن هنوز بازداشت و مجازات نشده است؟
اینکه پلیس در بزرگراه با بلندگو اعلام کند شیشه های خودرو را بالا بکشید تا گوشی تان مورد سرقت واقع نشود و یا در رسانه ملی علی دایی اسطوره فوتبال کشور، طرح بیمه موبایل در برابر سرقت را نوید می دهد، اصلاً زیبنده کشوری نیست که اقتدارش در دنیا زبانزد است.
اینکه یک مجرم یکصد بار مرتکب جرائم خشن شود و آزادانه در شهر درصدد جرائم بعدی است، ماحصل تغییر قوانینی است که با هدف خلوت کردن زندان ها تصویب شد و تبعات منفی آن دامنگیر شهروندان شده است.
اینکه در کشوری اسلامی امام جماعت مسجد با لوله آهنی مورد تعرض اراذل و اوباش قرار بگیرد، هیچ توجیه منطقی و اجتماعی ندارد.
عده ای اوضاع نابسامان اقتصادی را عامل افزایش سرقت ها و جرائم خشن می دانند. مشکلات اقتصادی همیشه بوده و هست و اینکه به بهانه مشکلات اقتصادی یک عده با جان افراد بازی کنند، شایسته این حکومت نیست. به گفته رئیس پلیس یکی از شهرهای شمالی تنها ۱۵۰ نفر در یک شهر ۲۰۰ هزار نفری سرقت می کنند. آیا آن ۱۹۹۸۵۰ نفر دیگر مشکل اقتصادی ندارند؟ آیا هر کس مشکل اقتصادی پیدا کرد باید قداره کشی و خفت گیری کند؟
ناگفته نماند در پی افزایش انتشار فیلم‌ها و تصاویر مربوط به جرایم خشن در فضای مجازی که در جامعه رخ داده است، حجت الاسلام و المسلمین غلامحسین محسنی اژه‌ای رئیس قوه قضاییه دستور فوری شناسایی و برخورد با مجرمان حوزه جرایم خشن را صادر کرد.
رئیس قوه قضاییه در این رابطه به دادستان کل کشور دستور داد تا ستادی ویژه برای مقابله با سرقت‌های خشن و زورگیری‌ها با کمک ضابطین، تشکیل شود.
بی تردید «امنیت»، بنیادی ترین نیاز اجتماعی هر جامعه و مهم ترین عامل در دوام زندگی اجتماعی است و اساساً ماندگاری جوامع در گرو امنیت است. در نبود امنیت، هرج و مرج، آشفتگی اجتماعی و آنارشییم، واقعیت صحنه خواهند بود. چنین پدیده های شومی تبعات منفی روانی، اجتماعی و حتی جانی فراوانی به بار خواهند آورند و هیچ گونه تساهل و سهل انگاری در برخورد با پیشروی این روند جایز نیست.
یادمان باشد امنیت زمانی نمود پیدا خواهد کرد که گردنبند کوچک بر گردن دخترکان بدرخشد بی آنکه خانواده هراس سرقت وحشیانه اش را داشته باشد!
امنیت زمانی معنا پیدا می کند که شهروندان منازل شان را همانند پادگان با حفاظ شاخ گوزنی چند لایه، دوربین مداربسته لیزری، انواع هشدار دهنده و آژیر مجهز نسازند!
امنیت زمانی است که فرزندان مان موبایل شان را در کوچه و بازار بدون دغدغه ربایش پاسخ دهند!
امنیت زمانی مفهوم پیدا می کند که اشرار روز روشن با قداره و قمه به پلیس حمله ور نشوند!
امنیت آن زمان است که اراذل و اوباش جرات حمله با لوله آهنی به روحانی و امام جماعت مسجد نداشته باشند!
امنیت زمانی حاصل می شود که به بهانه خلوت کردن زندان ها، برخورد با اشرار و زورگیران و قمه به دستان به فراموشی سپرده نشود!
اقتدار پلیس، جایگاه دستگاه قضا و امنیت مردم را فدای خلوت ساختن زندان ها و مجازات های جایگزین حبس نکنیم! به هوش…
