پرواز تا قله های ایثار ؛ یادداشتی بر شهادت مهندس رضا عباس‌زاده

پرواز تا بی‌نهایت؛ یادداشتی بر شهادت مهندس رضا عباس‌زاده

✍️ به قلم: محمدتقی اورکی

خبر شهادت مهندس رضا عباس‌زاده، نخبه‌ی علمی و جوان متعهد کشور، در حمله ناجوانمردانه رژیم صهیونیستی، خبری نبود که بتوان به‌سادگی از کنار آن گذشت. این ضایعه، نه فقط اندوهی برای خانواده‌ای داغدار، که زنگ خطری برای جامعه‌ای است که ثروت واقعی‌اش را در نیروی انسانی فرهیخته و متعهد می‌بیند.

 

رضا عباس‌زاده تنها یک مهندس نبود؛ او نماد نسلی بود که میان تخصص و تعهد، پیوندی جدی برقرار کرده بود. نسلی که در میدان دانش می‌درخشد و در بزنگاه‌های تاریخی، برای دفاع از ارزش‌ها، بی‌درنگ جان می‌سپارد.

 

شهادت او، پاسخی روشن به کسانی‌ است که گمان می‌برند میدان جهاد، فقط میدان اسلحه است. امروز جهاد، در آزمایشگاه‌ها، مراکز تحقیقاتی، پالایشگاه‌ها، صنایع حساس و دانشگاه‌ها نیز جاری است؛ جایی که دشمن از پیشرفت جوان ایرانی بیم دارد و به‌همین دلیل، در پی ترور شخصیت‌ها و متوقف ساختن مسیر دانش است.

 

آنچه این شهادت را تلخ‌تر می‌کند، این است که ما هنوز در بازشناسی و پاسداشت نقش نخبگان شهید، کوتاهی می‌کنیم. شهیدی همچون مهندس عباس‌زاده، باید در حافظه‌ی ملی ما جایگاهی در خور داشته باشد؛ هم برای آنچه آموخت و ساخت، و هم برای آنچه فدا کرد.

 

ما به‌عنوان جامعه‌ای که دل در گرو ایران دارد، مسئولیم. مسئولیم تا نگذاریم راه امثال رضاها بی‌رهرو بماند. مسئولیم تا امنیت نخبگان‌مان را جدی‌تر بگیریم و روایت‌گر شجاعت علمی آن‌ها باشیم. اگر شهادت پایان زندگی است، آغاز یک راه نیز هست؛ راهی که با ایمان، دانش، غیرت و تعهد ادامه می‌یابد.

 

در روزهایی که هجمه دشمن از همه سو سنگین است، خون این شهیدان می‌تواند ترازوی حقیقت و بیدارباش نسل آینده باشد. جوانانی که همچون عباس‌زاده، می‌خواهند بسازند، ببالند و در صورت لزوم، جان فدا کنند.

روحش شاد، یادش ماندگار، و راهش پرفروغ باد.