آقایان مسئول! تا کی «تعطیلِ تعطیلیم»؟
خوزستان، دیار مقاومت و ایستادگی، سالهاست با میزبانی ناخواسته از ریزگردها، نفس کم میآورد. هر بار که خاک از زمین و هوا بلند میشود، تنها واکنش مسئولان “تعطیلی” است؛ تصمیمی فوری برای کاهش آسیب. اما آیا چاره کار فقط تعطیلکردن است؟
تعطیلی مدارس، ادارات و کسبوکارها شاید یک مُسکن کوتاهمدت باشد، اما برای استانی که زیر بار قطعی برق، بحران آب، بیکاری و ضعف زیرساختها خم شده، این تعطیلیها چیزی جز ضربه بیشتر به پیکر بیرمق اقتصادش نیست. کارفرمایان باید حقوق بدهند بدون فعالیت؛ صنایع زیان میبینند؛ آموزش متوقف میشود و پروژهها عقب میافتند.
و بدتر اینکه همین تعطیلی هم با بینظمی و بیبرنامگی همراه است. اعلام دیرهنگام تعطیلیها در ساعت ۶ صبح، هزاران خانواده را درگیر اضطراب و بلاتکلیفی میکند؛ خانوادههایی که شب را با نگرانی میخوابند و صبح را با سردرگمی آغاز میکنند. این یعنی استرس مضاعف، بار روانی بیشتر، و اختلال در زندگی روزمره مردم.
آقایان! در دنیای امروز، چالشهای محیطزیستی با تدبیر، برنامهریزی و اقدامات زیربنایی حل میشوند، نه با پاک کردن صورت مسئله. پرسش اینجاست: در این سالها، برای حل ریشهای بحران ریزگردها چه کردهایم؟ چقدر کاشت پوشش گیاهی مؤثر بوده؟ همکاریهای منطقهای با کشورهای همسایه به کجا رسید؟ سازوکارهای نظارت و پاسخگویی در کدام مرحلهاند؟
در علم مدیریت یک اصل ساده اما حیاتی وجود دارد: «تا چیزی سنجیده نشود، بهبود نمییابد.»
اگر برای عملکرد خود در این حوزه، شاخص و ارزیابی ندارید، پس چطور میخواهید نتیجه را بسنجید و مسئول را بازخواست کنید؟
وقت آن است که به جای تکرار نسخههای فرسوده و مسکّنگونه، طرحی نو دراندازید؛ طرحی برای آیندهای که در آن نفس کشیدن در خوزستان، یک لطف الهی نباشد بلکه یک حق مسلم باشد.
حسن کریمی
فعال حوزه رسانه
پایگاه خبری پی نوشت نیوز پایگاه اجتماعی ،فرهنگی ، ورزشی وتخصصی درحوزهای صنعت
