پایگاه خبری پی نوشت نیوز پایگاه اجتماعی ،فرهنگی ، ورزشی وتخصصی درحوزهای صنعت
مرگ بانو جوان روستای اردوت در بخش سوسن شهرستان ایذه؛ فاجعهای که قابل پیشگیری بود
در عصری که پیشرفتهای پزشکی و فناوری، مرگومیر را در بسیاری از نقاط جهان به حداقل رساندهاند، هنوز مناطقی در ایران وجود دارند که مردم آنها به دلیل نبود امکانات اولیه پزشکی، جان خود را از دست میدهند. بخش سوسن در شهرستان ایذه، یکی از این مناطق محروم است که بار دیگر با مرگ دردناک یک بانو جوان ۲۵ ساله، ضعف سیستم بهداشتی و درمانی کشور را به رخ کشید. این حادثه نه تنها یک فاجعه انسانی است، بلکه نشاندهنده بیتفاوتی و بیمسئولیتی مسئولان در قبال جان انسانهاست.
بر اساس گزارشهای محلی به خبرنگار ما ، این بانو جوان که از ساکنان روستای اردوت بخش سوسن بود، به دلیل دل درد شدید به اورژانس نیاز فوری داشت. اما نبود امکانات اولیه پزشکی، نبود آنتن تلفن برای تماس با اورژانس، و فقدان اورژانس هوایی، باعث شد تا وی در مسیری طولانی و پررنج به نزدیکترین مرکز درمانی منتقل شود. اهالی روستا مجبور شدند این بانو را به صورت چوببست و با سختی فراوان به جاده اصلی برسانند. متأسفانه، حتی در نزدیکترین مرکز بهداشت درمانی نیز امکانات لازم برای نجات جان او وجود نداشت و پس از ساعتی انتظار برای رسیدن آمبولانس، این بانو جوان در حالی که میتوانست نجات یابد، جان خود را از دست داد.
این حادثه تنها یک نمونه از موارد متعددی است که در این منطقه رخ داده است. مرگهای متعدد به دلیل نبود امکانات پزشکی در بخش سوسن، نشاندهنده بیتفاوتی مسئولان نسبت به سرنوشت مردم این منطقه است. سؤالات بیپاسخ زیادی در این زمینه وجود دارد:
– چگونه است که در قرن بیست و یکم، هنوز مناطقی در کشور وجود دارند که حتی از ابتداییترین امکانات پزشکی محروم هستند؟
– چرا اورژانس هوایی که میتواند جان بسیاری از افراد را در مناطق صعبالعبور نجات دهد، در این منطقه وجود ندارد؟
– چرا مراکز بهداشت درمانی در این منطقه فاقد امکانات اولیه هستند؟
– آیا مسئولان وزارت بهداشت و درمان و دیگر نهادهای مرتبط از این شرایط اطلاع ندارند؟ یا اینکه این مناطق به دلیل محرومیت و دورافتادگی، از چشم آنها پنهان ماندهاند؟
– اگر این حادثه در یکی از شهرهای بزرگ رخ میداد، آیا باز هم شاهد چنین بیتفاوتی بودیم؟
مرگ این بانو جوان نه تنها یک فاجعه انسانی است، بلکه نشاندهنده شکست سیستم بهداشتی و درمانی کشور در ارائه خدمات به مناطق محروم است. این حادثه باید زنگ خطری برای مسئولان باشد تا هرچه سریعتر اقدامات لازم برای تجهیز مراکز درمانی در مناطق محروم، ایجاد اورژانس هوایی، و بهبود دسترسی به خدمات پزشکی را انجام دهند. اما متأسفانه، به نظر میرسد که مسئولان ترجیح میدهند به جای حل مشکلات، چشمهای خود را بر روی این فجایع ببندند.
این فاجعه نشان میدهد که نیاز فوری به اقدامات زیر وجود دارد:
۱. **تجهیز مراکز بهداشت درمانی**: مراکز بهداشت درمانی در مناطق محروم باید به امکانات اولیه پزشکی مجهز شوند تا بتوانند در مواقع اضطراری جان بیماران را نجات دهند.
۲. **ایجاد اورژانس هوایی**: در مناطق صعبالعبور مانند بخش سوسن، وجود اورژانس هوایی میتواند جان بسیاری از افراد را نجات دهد.
۳. **بهبود دسترسی به ارتباطات**: نبود آنتن تلفن در این مناطق، دسترسی به خدمات اورژانس را دشوار میکند. باید زیرساختهای ارتباطی در این مناطق بهبود یابد.
۴. **بررسی و پاسخگویی مسئولان**: مسئولان وزارت بهداشت و درمان باید به طور جدی این موضوع را بررسی کنند و پاسخگوی این فجایع باشند.
مرگ این بانو جوان یک فاجعه قابل پیشگیری بود که به دلیل بیتفاوتی و بیمسئولیتی مسئولان رخ داد. این حادثه باید به عنوان یک زنگ خطر جدی برای مسئولان تلقی شود تا هرچه سریعتر اقدامات لازم را برای بهبود شرایط بهداشتی و درمانی در مناطق محروم انجام دهند. در غیر این صورت، شاهد تکرار چنین فجایعی خواهیم بود و این بار نیز مسئولان باید پاسخگوی جانهای از دست رفته باشند.
به عنوان یک جامعه، نمیتوانیم در برابر چنین فجایعی سکوت کنیم. این مرگها قابل پیشگیری بودند و هستند. وقت آن است که صدای مردم بخش سوسن و دیگر مناطق محروم را بشنویم و برای بهبود شرایط آنها اقدام کنیم.
