پایگاه خبری پی نوشت نیوز پایگاه اجتماعی ،فرهنگی ، تخصصی درحوزهای صنعت
انجیرستان نام روستایی است از توابع بخش مرکزی شهرستان ایذه در استان خوزستان که این روستا در دهستان سوسن غربی در ارتفاعات منطقه کارتای امامزاده سلطان ابراهیم واقع شده است.
به گزارش رسانه پی نوشت ، چیزی حدود چهل تا پنجاه خانوار در این روستا زندگی می‌کنند و از نظر جغرافیایی و شرایط حیات بی‌شباهت به پَلُم، زنگو هوفل پلنگی،سرصحرا خواجه ،انور نیست.
این منطقه کوهستانی ازنظر امکانات اولیه زندگی مانند جاده، آب، برق، بهداشت و مدرسه در زیر صفر قرار دارد.
محرومیت، اولین و آخرین فاکتوری است که می‌توان از انجیرستان سوسن در حوزه‌ی اجتماعی برداشت نمود.
از امامزاده سلطان ابراهیم تا انجیرستان چیزی حدود شش ساعت کوه‌نوردی مداوم وجود دارد که همین مسافت راه و سختی عبور و مرور، نقش عمده‌ای در تشدید محرومیت در این منطقه دارد.
نبودِ جاده و راه ارتباطی
خبرنگار ما می‌گوید: در انجیرستان چیزی به نام جاده و راه وجود ندارد. تا چشم کار می‌کند کوه است و درخت و صخره.
عبور و مرور برای خود مردم انجیرستان سخت است، چه برسد به اینکه کسی بخواهد به این منطقه رفت‌وآمد داشته باشد.
وی اضافه می‌کند: در انجیرستان به دلیل وجود حیوانات وحشی مثل پلنگ و خرس و بسیاری دیگر از حیوانات درنده، امکان عبور و مرور برای افراد غیر راه‌بلد وجود ندارد. تنها راه ممکن و مناسب به انجیرستان، استفاده از بالگرد است. آن‌هم در بسیاری موارد به خاطر نامشخص بودن نقطه‌ی جی‌پی‌اس برای فرود بالگردها، خلبان‌های اعزامی برای انتقال مصدومین به دلیل وجود درختان انبوهی که در انجیرستان وجود دارد از هرگونه فرود هراس دارند.
خبرنگار ما در ادامه صحبت‌های خود می‌گوید: بالگردها به همین خاطر خیلی راحت از نشستن شانه خالی می‌کنند و بدون انتقال مصدوم برمی گردند و مردم باید به شیوه سنتی “چوب‌بست”، بیمار یا مصدوم خود را ساعت‌ها از کوه و کمر بالا بکشند و به شکل اسفناکی عبور دهند تا به نزدیک‌ترین مکان برای انتقال به شهر برسانند. آن‌هم اگر بیمار طی این فاصله تا شهر زنده بماند. درکل باید گفت که فرود بالگرد در انجیرستان، هوفل پلنگی و پَلُم ها سخت و در بسیاری موارد غیر ممکن است.
یک فرد محلی دیگر نیز به خبرنگار مامی‌گوید: در انجیرستان حدود بیست تا سی حلقه چاه فصلی وجود دارد که آب مردم این روستا از طریق همین چاه‌ها و به‌سختی تأمین می‌شود. به دلیل روباز بودن این چاه‌ها و عدم مراقبت درست از آنها در بسیاری موارد، مردم این روستا بی‌آنکه متوجه باشند آب آشامیدنی خود را از چاه‌هایی برداشت می‌کنند که هرچند وقت یک‌بار حیوانات اهلی و وحشی بسیاری در این چاه‌ها افتاده و از بین رفته‌اند و مردم این روستا آب آغشته به لاشه و مُردار حیوانات اهلی و وحشی را مصرف می‌کنند.
وجود بیماری‌های عفونی در روستا
یکی از ساکنیان انجیرستان نیز می‌گوید: به دلیل کوهستانی بودن انجیرستان آب چشمه و چاه پر از پشه و مگس است. باید کلی پشه و مگس را کنار بزنیم تا به آب برسیم. آن‌هم آبی که باید پیش از پر کردن مشک‌ها آن را از یک صافی عبور دهیم تا شاید قابل خوردن باشد.
یک راهنمای مطلع که به شرایط حاکم بر این روستا کامل اشراف دارد می‌گوید: چاه‌های انجیرستان چاه‌های باستانی هستند که قدمتی ششصد ساله تا هشتصد ساله دارند که مردم انجیرستان و شاید بهتر است بگوییم زنجیرستان، آب آشامیدنی خودشان و گله‌هایشان را از همین چاه‌ها تأمین می‌کنند. کارون در نزدیکی انجیرستان واقع شده است ولی هیچ‌گونه راه استفاده‌ای برای مردم این ناحیه وجود ندارد.
ارتفاع انجیرستان با آب کارون یکی از دلایل دور از دسترس بودن آب کارون برای این مردم است.
وی ادامه می‌دهد: اگر کسی از انجیرستان بخواهد از کارون آب بردارد چیزی حدود هشت ساعت زمان نیاز دارد و همین عامل باعث شده است تا مردم انجیرستان نیاز آبی خود را از طریق چاه‌های واقع در منطقه تأمین کنند. در انجیرستان چیزی بنام بهداشت به چشم نمی‌آید. هیچ‌گونه سرکشی بهداشتی به این منطقه نمی‌شود و تنها ارتباط بهداشتی مردم انجیرستان با شهر، زمان وضع حمل زنان باردار و انتقال مصدومان ویژه به شهراست.
فقر، عامل ترک تحصیل کودکان
این روستایی گفت: در انجیرستان خانواده‌ها به خاطر فقر حاکم امکان ادامه تحصیل را از کودکان خود دریغ می‌کنند. کودک انجیرستانی یا باید به یک خواندن و نوشتن مختصر اکتفا کند و یا اگر امکان تحصیل در نزد اقوام او در شهر ایجاد شود به شهر ایذه برود تا شاید بتواند از قربانی شدن به خاطر شرایط حاکم بر خانواده‌اش جلوگیری کند.
به دلیل نبود مدرسه و شرایط حاکم در انجیرستان امکان تدریس برای خود معلمان هم در این مناطق سخت است زیرا معلم اعزامی به انجیرستان باید در چادر زندگی کند و با آغاز زمستان و شرایط کوهستانی منطقه و برف‌گیر بودن این منطقه، در عمل، هرگونه اسکان و رفت‌وآمد ناممکن می‌گردد.
وی افزود: در انجیرستان مدرسه وجود ندارد و آنچه بنام مدرسه در انجیرستان می‌بینیم یک چهاردیواری محقر است که سقف آن آسمان خداست. مردم انجیرستان هرساله و در آستانه‌ی زمستان، به خاطر وجود بادهای شدید و سرد و شرایط خاص حاکم بر منطقه، یک کوچ درون انجیرستانی را ترتیب می‌دهند. آنها از ارتفاعات انجیرستان به فاصله‌ی چند کیلومتر پایین‌تر می‌آیند و نزدیک‌تر به کارون اسکان می‌گزینند. همین فاصله‌ی نزدیک‌تر شده به کارون هم برای دسترسی به آب کارون سخت است و چیزی در حدود یک تا دو ساعت زمان لازم است.
اینها همه گوشه‌ای از سختی‌هایی است که در مواجه ی میان مردم انجیرستان و کوهستان وجود دارد.
یک راهنمای محلی به خبرنگار ایلنا می‌گوید: تا از نزدیک شاهد شرایط سخت زندگی مردم انجیرستان نباشید، باور خیلی از گفته‌ها دور از ذهن خواهد بود. من یک‌بار از آب انجیرستان خوردم و تا یک ماه درگیر بیمارستان بودم.
بیدادِ فقدان امکانات
مردم انجیرستان هیچ آشنایی با برق ندارند و طی سال‌های گذشته برخی از آنان برای ارتباطات ضروری، تماس با بخشداری، هلال‌احمر یا اورژانس هوایی از برخی پنل های خورشیدی اهدایی خیرین برای شارژ کردن تلفن‌های همراه خود استفاده می‌کنند و همین پنل های خورشیدی تنها دستاوردی هست که از تکنولوژی روز جهان عاید این مردم شده است. در کل محرومیت در انجیرستان و نواحی اطراف آن تا حدود مُمبین و پَلُم ها تا هوفل پلنگی، بیداد می‌کند.
خبرنگار ما می گوید: نه‌تنها انجیرستان و پَلُم ها، بلکه کل بخش سوسن مشکلات عدیده‌ای دارد. این روستای صعب‌العبور، نه جاده دسترسی دارد و نه چیزی به نام برق و آب.
وی ادامه داد: در بحث پرواز بالگرد برای انتقال مصدومان یا بخصوص زنان باردار باید گفت این مشکل در تمام نقاط سوسن شرقی وجود دارد. به‌عنوان‌مثال در حدود بیست روز پیش، گزارش یک بیمار بدحال را از منطقه سرتَنگ فالح داشتیم که یک هفته‌ی تمام برای اعزام بالگرد پیگیری کردیم و پس از اعزام بالگرد، به ما گزارش شد که بالگرد امکان نشستن برایش فراهم نیست و برگشت.
بیان کرد: متاسفانه بازهم مثل بسیاری موارد، مردم به‌ناچار بیمار را از طریق بستن به چوب “چوب‌بست” تا نزدیک‌ترین محل عبور آمبولانس حمل و از آنجا به بیمارستان شهدای ایذه منتقل کردند.
در ادامه گفت: مشکلات در بخش سوسن کم نیستند. در سوسن از ابتدا که روستای “چِلویر” قرار دارد بگیر تا انتهای آن که شامل فالح و مُمبین می‌شود، مشکلات زیادی به چشم می‌خورد که تلاش‌های ما در جهت کم کردن این بی‌شمار مشکلات است. در همین سوسن غربی و حاشیه کارون هم ما کم مشکلات نداریم، شرایط اقتصادی فعلی هم بیش از همیشه باعث افزایش مشکلات شده است، ولی ما از هیچ تلاشی روی‌گردان نیستیم.
رضایی،سعیدی پور
