به بهانه حماسه فرزندان ایذه در چهارم تیر ماه
*چهارم تیر ماه یاد آور رقص خون ۱۹ لاله سرخ شهرستان ایذه در ۴/ ۴/ ۶۷ می باشد ، همان روزی که همانند ۲۳ دی ماه ۶۵ در تقویم و تاریخ برای همیشه به ثبت رسید ، همان روزی که زمینِ زمان و آسمان آتش و خون و خمپاره خطر بود چهارم تیرماه از آسمان و زمین باران گلوله می بارید و بچه ها در ظهر تیرماه رقص خون داشتند با اذان ظهر دیگر رابطه شان با خدا نزدیکتر و او مستقیم آنان را به خوان خویش دعوت کرد اما باید از حماسه شیر بچه های ایذه بگوییم همین هایی که فقط تصویری از انان باقی مانده نه پلاکی . نه لباسی نه تکه استخوانی ولی مقاومت سر سختانه ای کردند با هم هم قسم شدند که تا نفس دارند عقب نشینی نکنند همین هم شد مردانه جنگیدند و مظلومانه شهید شدند . آری آن روز تشنگی امان این بچه ها را بریده بود دمای بالای ۵۰ درجه جزیره از یک طرف بمباران شیمیایی و شرجی نفسگیر نی زار های مجنون از طرف دیگر حلقه محاصر و نزدیک تر شدن نیروهای عراقی را تنگ تر میکرد . بوی سوختن نیزارها و بوی گازهای شیمیایی و تن مجروح الاله ها وقتی از نسیم جزیره برمی خاست نفس هر رزمنده ای را می برید ،صدای مهیب توپخانه دشمن و توپخانه عقبه خودی با صدای هلیکوپترهای دشمن دیروز! با ارتفاع بسیار پایین بد طوری گوش بچه ها را نوازش میداد . انگار قیامت در ۴/ ۴ برپاشده بود اما این بچه ها با اندک مهماتی که داشتند تا لحظه وداع مقاومت کردند و هر لحظه شاهد افتادن سرو تنومندی از بوستان زادگاهمان بودیم دستور عقب نشینی از سوی فرماندهان صادر شد اما این شیر دلاوران همچنان مقاومت میکردند و در جناح دیگر جنگ تن به تن شد پس از اعلامپیک و بیسیم چی همان اندک دوستانی که با تنی مجروح و غرق در خون بودند با پای برهنه در میان آتش نیزار ها و تیز شدن نی ها و شدت گرما با دلی رنجور و بغضی در گلو عقب آمدند هنگام عقب نشینی خدعه عمر عاص در جنگ صفین اینک پس از هزارو اندی سال تکرار شد عده ای از منافقین وطن فروش با زبان فارسی فریاد میزدند بیایید بیایید عقب،ماشین ها اماده حرکت به عقب هستن پیاده نرید سوار شید برخی دوستان در اثر گرما و عطش که هر گونه قدرت تصمیم درست را می گرفت فریب خوردند و سوار ماشین های لندگروز ایرانی غنیمتی که به دست دشمن از سحرگاه تا ظهر آن روز افتاده بودند به اسارت بردند اما این ستاره ها درخشیدند مقاومت کردند مظلومانه با لب تشنه و تنی مجروح به شهادت رسیدند*
*دقیقا ظهر چهارم تیر ماه ۶۷ بود چون عراق پاتک نظامی خود را ازهمان شب آغاز و تا ساعت ۱۲ ظهر توانستیم مقاومت کنیم گرچه تعداد زیادی از نیروهای عراقی بویژه گارد ریاست جمهوری توسط شیردلاوران ایذه و باغملک در ابراه جزیره و تعداد زیادی از قایق های حامل فرماندهان دشمن دیروزمان توسط گردان ویژه شهدای کهگیلویه و بویر احمد از تیپ ۴۸ فتح در ابراهه شط علی به درک واصل شدند اما حماسه ۴ تیر ۶۷ در تاریخ قوم لر برای همیشه ماندگار شد این بود سرنوشت۱۹ تن از شهدای شهرمان که غریبانه و مظلومانه در لابلای نیزارها و ابهای جزیره برای همیشه تاریخ آسمانی و ماندگار شدند . حتم دارم پیکر مطهر این دوستان شهید و هم رزمان و همسنگران مان روزی به وطن بز خواهند گشت شاید آن روز نه من زنده باشم و نه دوستان هم رزم دیگرم*
*راوی کریم بندانی. اهواز*
*روحشان شاد و آرام*
*شادی روح بلند همه شهدا بویژه شهدای مظلوم ۴/۴ /۶۷ صلوات*
*را با شماره ۰۹۳۵۷۰۴۷۳۹۰*
*ابراهیم بندانی لولوئی و ۰۹۳۶۰۳۱۴۵۵ عادل سعیدی پور*درمیان بگذارید*